از دور سلامی به تو ای شاه خراسان            ای پـشـت و پـنـاه هـمـه مـردم ایران

ما ریزه‌خـور سفـره احسان تو هستیم            ای واسطه فیض خدا، حضرت باران

هر کس که نمک‌گیر تو شد قدر تو دانست            ما جمله همه مور و تویی همچو سلیمان

مدیـون تو هستیم و ز تو نور گرفتیم            اغـراق نباشد که شدیم از تو مسلمان

حـج فــقـرا نـام گـرفــتـی کـه بــدانـم            از تو به خـدا می‌رسم آسـوده و آسان

من تـذکـره کـرب و بلا از تو گـرفتم            ای راه گـشـای حـرم شــاه شـهـیــدان

حتی تو اگر دانه نـپـاشی، چو کـبوتر            دور سر تو پـر بـزنم دست به دامـان

گـاهـی اگر از غـفـلـت ایـام، سـیـاهـم            تو چشم بپوش از گنهم، روی مگردان

فـرزند خـودم را به تو اینک بـسپارم            آنگـونه که بودی تو مرا نیز نگهـبان

دعـبل نشـدم تا صـله از یـار بگـیـرم            یک نیم‌نگاهی ز تو بس حضرت سلطان